Lá breá brothallach a bhí ann. Chuaigh mé go dtí an fheirm agus chuaigh mo chara in éineacht liom.
Nuair a shriocheamar an fheirm, léim mo chara thar an ngeata.D’uirt mé “Bí curamach” ach ní raibh sé ag éisteacht. Thosaigh sé ag pleidhcíocht. Go tobann, thosaigh an tarbh ag buiríl agus bhí ionadh an domhan orm. Rith an tarbh ar thóir mo chara agus rith mo chara ar nós na gaoithe. Is beag nach bhfuair sé bás ach i bpreab na súl, léim sé thar an ngeata. D’uirt mé “ An bhfuil tú ceart go leor? “ agus d’uirt sé “Tá mé ceart go leor”.
Ní dhéanfaidh mé dearmad ar an lá sin go deo na ndeor agus bhain mé taitneamh as.
Darragh Lynn, rang a 6